Powieść „ Wszyscy jesteśmy podejrzani” oparta jest na doskonale znanym chwycie – pomieszaniu rzeczywistości z wyobraźnią, świata realnego z nadprzyrodzonym, ale Chmielewska czyni to w nowatorski sposób. Zdejmuje nawias. Usuwa kursywę czy czarno-biały kolor taśmy filmowej. Diabeł w jej powieści niby ma kopyta i rogi, ale jednocześnie siedzi za deską kreślarską, a Janusz nawet podejrzewa go, że ukradł zerownik. Wyobraźnia jest motorem wszystkich działań, wizje autorki uruchamiają akcję w świecie rzeczywistym, wydobywają na światło dzienne motywy zachowań i popychają śledztwo w odpowiednim kierunku. I ciekawe, przyjmowane są przez uczestników zdarzeń właściwie jak coś normalnego.