Kłopoty z moczowodem, praca nad tłumaczeniem poematu z języka staro-dolno-nordyjskiego, afera narkotykowa... to tylko przykłady skrajnie odległych motywów, które występują obok siebie w tej powieści i zapewne doprowadziłyby do jej artystycznej katastrofy, gdyby autorem „Metody wodnej” nie był Irving. Pod jego piórem, przywykłym do sprawiania niespodzianek, motywy te bez trudu układają się w spójną całość – arcypoważną komedię o wchodzeniu w dorosłość, któremu towarzyszą rozpaczliwe próby stworzenia dojrzałego związku małżeńskiego.

John Irving (ur. 1942)

Amerykański zapaśnik (były) i jeden z najznakomitszych prozaików, scenarzysta filmowy, laureat Oscara 2000 w kategorii najlepszy scenariusz adaptowany do filmu „Wbrew regułom” (na podstawie własnej powieści „Regulamin tłoczni win”); zagrał epizodyczne role w filmach „Świat według Garpa” i „Wbrew regułom”. Debiutował w 1968 powieścią „Uwolnić niedźwiedzie”, po raz pierwszy ukazując w niej świat niewydarzonych wędrowców, przemieszczających się z New Hampshire do Wiednia i przypatrujących z tej perspektywy wydarzeniom wstrząsającym XX-wieczną historią, ale w większym stopniu zaopatrzonych we własne, wewnętrzne trzęsienia ziemi. Pięć z jego powieści zekranizowano: „Świat według Garpa”, „Hotel New Hampshire”, „Modlitwa za Owena”, „Wbrew regułom”, „Jednoroczna wdowa” (tytuł filmu: „Drzwi w podłodze”).