Pisarka amerykańska Eleanor H. Porter (1868-1920) ma na swoim koncie sporo książek - przeważnie sentymentalnych romansów - ale pamięta się o niej właściwie tylko jako o autorce "Pollyanny". Porter studiowała w konserwatorium, jednakże nie została muzykiem - wybrała literaturę. Wcześnie usamodzielniła się, wyszła za mąż, zaczęła pisać. Pojawiający się w jej książkach wątek choroby i kalectwa ma swoje źródło przypuszczalnie w tym, że matka pisarki skazana była przez wiele lat na inwalidztwo.
Pierwszym sukcesem literackim Porter była, jak już wspomniano, napisana w 1913 r. "Pollyanna"; dalszy ciąg losów bohaterki, zawarty w tomie pt. "Pollyanna dorasta", powstał w r. 1915. Powieść stała się z miejsca bestsellerem. W krótkim czasie zyskała milionowe nakłady, tłumaczenia na języki obce; doczekała się też ekranizacji: po raz pierwszy ze słynną gwiazdą filmu niemego Mary Pickford w roli tytułowej, po raz drugi w cyklu filmów Walta Disneya, gdzie rolę Pollyanny odtwarzała Hayley Mills.
Niezwykłe powodzenie tej książki w USA sprawiło, że już po śmierci E. H. Porter powstała książkowa "seria Pollyanny" (The Pollyanna Glad Books), do której kolejne cztery autorki dostarczyły kilkunastu tomów bazujących na stworzonej przez Porter postaci bohaterki i opisujących jej coraz to nowe przygody.
Wśród dawnych i nowych czytelników "Pollyanny" "gra w zadowolenie" jest hasłem wywoławczym sumującym niejako tę książkę. Wymyślona przez Pollyannę gra - dla dzisiejszego czytelnika chwilami irytująca, czasem wręcz humorystyczna - pomaga bohaterce, a potem jej bliższemu i dalszemu otoczeniu, zobaczyć w każdej, nawet najtrudniejszej sytuacji jakąś stronę pozytywną, jakiś bodaj szczegół, który pozwoli łatwiej znieść przykrość, uczynić ją mniej dolegliwą. Może więc mimo swej staroświeckiej naiwności książka E. H. Porter podsuwa jakąś receptę na obłaskawienie losu?