W głębi miasta, za starą dzielnicą ruder przypominających złamane serca, mieszkał szczęśliwy młokos imieniem Harun, jedyny syn Raszida Khalify - gawędziarza słynącego w owej nieszczęsnej metropolii z pogody ducha; niekończący się potok jego bujd, bajd i banialuk zyskał mu nie jeden, lecz dwa przydomki. Dla wielbicieli był Raszidem - Oceanem Pomysłów, tak pełnym radosnych opowieści, jak morze pełne jest ponurych; zazdrośni rywale nazywali go Mistrzem Wodolejstwa. Dla żony Sorai był przede wszystkim najbardziej kochającym mężem, jakiego można sobie wymarzyć, toteż Harun wyrastał w domu, w którym nie wiedziano, co to niedola i zmarszczone brwi, za to często rozbrzmiewał śmiech ojca i słodki głos rozśpiewanej matki.